 |
Αριστερά απεικόνιση της αυτοκράτειρας Ευδοκίας ως Αγίας. Μάρμαρο με
χρωματιστές πέτρες 10ου ή 11ου αιώνα. Υπήρχε στην πρώην Μονή του Λιβός κατά την
βυζαντινή εποχή και νυν ισλαμικό Τέμενος Μουλά Φεναρί Ίσα, το οποίο βρίσκεται
στην περιοχή Φατίχ της Κωνσταντινούπολης και αποτελείται από δύο πρώην
Βυζαντινές ορθόδοξες εκκλησίες, η μια είχε χτιστεί το 908 (σε ερείπια ναού του
6ου αιώνα) ως μέρος της Μονής του Λιβός (η «Βόρεια εκκλησία») και η άλλη μεταξύ
1286 και 1304, η «εκκλησία του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου του Λιβός» (η «Νότια
εκκλησία»). Σήμερα το μάρμαρο αυτό με την απεικόνιση της αυτοκράτειρας Ευδοκίας
βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης.
Δεξιά επάνω βλέπουμε ένα ψηφιδωτό που απεικονίζει την Ευδοκία και
βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό της Σόφιας ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Άγιο
Αλέξανδρο Νιέφσκι. Ο ναός αυτός αποτελεί το σημαντικότερο μνημείο της
βουλγαρικής πρωτεύουσας.
Κάτω δεξιά, χρυσός σόλιδος (κοπής 425-429), με τη μορφή της
αυτοκράτειρας Ευδοκίας.
|
Η Ευδοκία ήταν μία εξέχουσα ιστορική προσωπικότητα με σημαντική συμβολή
στην καθιέρωση του Χριστιανισμού κατά την έναρξη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Ήταν κόρη του αθηναίου φιλοσόφου Λεοντίου και γεννήθηκε το 401.
Σπούδασε κατά τον καλύτερο τρόπο τη γραμματική, τη ρητορική και τη φιλοσοφία.
Όταν πέθανε ο Λεόντιος, άφησε όλη την περιουσία του στους γιους του,
και σ' αυτή άφησε μόνο 100 χρυσά νομίσματα. Όταν, λοιπόν, ήλθε στην
Κωνσταντινούπολη για να διεκδικήσει τα κληρονομικά της δικαιώματα, παντρεύτηκε
τον Θεοδόσιο τον Β', μέσω της αδελφής του Πουλχερίας, που είχε κατενθουσιαστεί
από τα σπάνια χαρίσματα της αθηναίας κόρης.
Έτσι βαπτίστηκε χριστιανή και πήρε το όνομα Ευδοκία, από Αθηναΐδα που
την έλεγαν πρώτα.
Στην νέα αυτοκράτειρα φαίνεται να οφείλεται η ίδρυση του Πανδιδακτηρίου
το 425. Η ανώτερη σχολή της Κωνσταντινούπολης αναδιοργανώθηκε, προωθήθηκαν η
ελληνική γλώσσα και ρητορική και μειώθηκαν αντίστοιχα οι ώρες της λατινικής
γλώσσας και λατινικής ρητορικής. Δημιουργήθηκαν συγκεκριμένα δεκαπέντε έδρες
για την ελληνική φιλολογία, δεκατρείς για την λατινική και μία έδρα φιλοσοφίας.
Κατά την ίδια περίοδο η Ευδοκία φαίνεται να ασκεί την επιρροή της ώστε, δια
διατάγματος πλέον, οι διαθήκες να συντάσσονται στην ελληνική γλώσσα, ενώ ήδη
έχουμε τις πρώτες γνωστές δικαστικές αποφάσεις στην ελληνική. Ταυτοχρόνως, η
ελληνική χρησιμοποιείται προοδευτικά και σε ορισμένους τομείς της διοικήσεως.
Η Ευδοκία από τη φύση της γυναίκα σεμνή, δεν ανακατεύτηκε καθόλου με
τις βασιλικές υποθέσεις. Την είλκυσε περισσότερο η αλήθεια του Χριστού, γι'
αυτό και επεδίωξε να επισκεφθεί χάριν προσκυνήσεως τους Άγιους Τόπους, όπου και
παρέμεινε επί δύο χρόνια.
Η επιστροφή της, όμως, στη Βασιλεύουσα, επεφύλασσε εκπλήξεις. Οι
σχέσεις της με τον Θεοδόσιο ψυχράνθηκαν, λόγω συκοφαντιών. Γι' αυτό, με την
άδεια του επέστρεψε και πάλι στην Ιερουσαλήμ.
Δεν επέστρεψε δε στην Βασιλεύουσα ούτε μετά τον θάνατο του Θεοδοσίου το
450. Κατά την διάρκεια της δεκαεπταετούς παραμονής της στους Αγίους Τόπους
επεδόθη στην ανέγερση ναών, μονών και κοινωφελών ιδρυμάτων στα Ιεροσόλυμα, ενώ
παράλληλα αφιερώθηκε στην μελέτη και την συγγραφή.
Έγραψε αρκετά έργα, τα πλείστα των οποίων απωλέσθησαν. Μεταξύ των
σωζόμενων περιλαμβάνονται στίχοι για τη νίκη του Θεοδοσίου Β´ εναντίον των
Περσών, παράφραση της Οκτατεύχου και των προφητών Ζαχαρία και Δανιήλ,
ευαγγελική ιστορία σε ομηρικούς στίχους και τρία βιβλία περί του μάγου
Κυπριανού του Αντιοχέως.
Φαίνεται δε ότι κατά το διάστημα αυτό παρασύρθηκε από μονοφυσιτικούς
κύκλους, αλλά με την βοήθεια των μοναχών Συμεών του Στυλίτου και Ευθυμίου του
Μεγάλου επέστρεψε και πάλι στην Ορθοδοξία.
Η Ευδοκία παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ μέχρι τον θάνατό της (20 Οκτωβρίου
460).
Ανεκηρύχθη Αγία και εορτάζει στις 13 Αυγούστου εκάστου έτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου