●Σαν σήμερα, στις 24 Οκτωβρίου του 1071, ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας του Βυζαντίου ο Μιχαήλ Ζ' Δούκας (ο Παραπινάκης).

Αριστερά: Απεικόνιση του Μιχαήλ Ζ' Δούκα στο πίσω μέρος της Ιεράς Κορώνας της Ουγγαρίας,

(επιγραφή: ΜΙΧΑΗΛ ΕΝ ΧΩ ΠΙΣΤΟC ΒΑCΙΛΕΥC ΡΩΜΑΙΩΝ Ο ΔΟΥΚΑC).

Δεξιά επάνω: Ο Μιχαήλ Ψελλός (αριστερά) με τον μαθητή του, αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ' Δούκα Παραπινάκη, (Χρονογραφία του Ψελλού, Άγιον Όρος, Μονή Παντοκράτορος).

Δεξιά κάτω: Ο γάμος του Μιχαήλ Ζ' Δούκα με την Μαρία της Αλανίας, (επιγραφή: + ΣΤΕΦΩ ΜΙΧΑΗΛ ΣΥΝ ΜΑΡΙΑΜ ΧΕΡΣΙ ΜΟΥ), βυζαντινό σμάλτο, σήμερα στην Τιφλίδα Γεωργίας. Δίπλα: Το πρότυπο χρυσό νόμισμα, το "Ιστάμενον", που απεικονίζει τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ’ Δούκα.

Δεκαετής περίπου ο Μιχαήλ είχε φορέσει ξανά την πορφύρα για λίγους μήνες, μετά το θάνατο του πατέρα του Κωνσταντίνου Ι’ Δούκα, το Μάιο του 1067, όταν όμως η μητέρα του Ευδοκία Μακρεμβολίτη υπανδρεύθηκε τον στρατηγό Ρωμανό Διογένη τον Ιανουάριο του 1068, παρέδωσε τη βασιλική αρχή στον Ρωμανό. Στέφθηκε ξανά όμως μετά την εκθρόνιση του Ρωμανού.

Ως αυτοκράτορας ο Μιχαήλ ήταν ανίκανος και αδιάφορος. Άφησε άλλους να χειρίζονται τις κρατικές υποθέσεις… Όπως τον Νικηφορίτζη, έναν λογοθέτη των δρόμων (αξίωμα στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αυτός που παίρνει αποφάσεις στην κυβέρνηση), ο οποίος αύξησε τους φόρους αλλά και τα περιττά έξοδα, με αποτέλεσμα να μη χρηματοδοτείται κανονικά ο στρατός. Ο Νικηφορίτζης είχε καταστεί πανίσχυρος κυβερνήτης με αδικίες και καταχρήσεις. Έφθασε να πουλά το σιτάρι στο λαό αντί ενός μεδίμνου και τούτο ελλιπές «παρά πινάκιο» (ένα πιάτο λιγότερο) εξ ου και το προσωνύμιο "ο Παραπινάκης".

Στην Πόλη ενέσκηψαν σιτοδεία (έλλειψη σιταριού) και λιμός. Έτσι οι κάτοικοι πεθαίνουν σωρηδόν και μένουν άταφοι. Το νόμισμα υποτιμήθηκε προκαλώντας έτσι σφοδρές αντιδράσεις.

Οι Σελτζούκοι Τούρκοι προελαύνουν και φαίνονται ανίκητοι και μαζί με τους Νορμανδούς έχουν την άνεση να ολοκληρώνουν κατακτήσεις που είχαν ξεκινήσει επί βασιλείας του πατέρα του.

Ο στρατός (μισθοφορικός) δεν είναι υπό έλεγχο. Ένα μεγάλο μέρος της Μ. Ασίας έχει χαθεί και η οικονομική κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ.

Ο Μιχαήλ δεν έβλεπε τη συμφορά και έτσι οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδο. Η αυτοκρατορία λοιπόν καταρρέει.

Η αυτοκρατορία του κράτησε μέχρι το 1078, αφού παραιτήθηκε μετά την εξέγερση του στρατηγού Νικηφόρου Βοτανειάτη και αφού πρόκριτοι και λαός πήραν τα όπλα, αιχμαλωτίστηκε και εξαναγκάστηκε αυτός και η σύζυγός του Μαρία της Αλανίας να καρούν μοναχοί. Έτσι τη μεθεπομένη μπήκε θριαμβευτικά στην Κωνσταντινούπολη ο Νικηφόρος Γ’ Βοτανειάτης και στέφθηκε αυτοκράτορας από τον Πατριάρχη Κοσμά Α’.

Ο Μιχαήλ μετά από κάποιο χρόνο προεχειρίσθη μητροπολίτης Εφέσου, αλλά μεταμεληθείς επέστρεψε στη μονή Στουδίου, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του το 1090.