●Σαν σήμερα, την 27η Νοεμβρίου του 602, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαυρίκιος (Φλάβιος Μαυρίκιος Τιβέριος Αύγουστος) σκοτώθηκε από τον εκατόνταρχο Φωκά και μετέπειτα αυτοκράτορα, μετά από παραινέσεις του για ανταρσία στα στρατεύματα του Μαυρίκιου.

Φόλλις του Μαυρίκιου: D[OMI]N[VS] MAVRICIVS P[ERPETVVS] AV[GVSTVS]. Άλλη όψη: M' ANNO XV THEUP[OLIS] Γ’.

(Ο/Η Φόλλις ήταν το χάλκινο νόμισμα που έκοψε ο Αναστάσιος Α’ και ήταν ίσο με Μ' = 40 νούμμια. Διατηρήθηκε ως τη νομισματική μεταρρύθμιση του Αλέξιου Α’ Κομνηνού. Μαζί με τον σόλλιδο ήταν τα χαρακτηριστικά νομίσματα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον 5ο ως τον 11ο αι.).

Ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος, πριν αποκεφαλιστεί, υποχρεώθηκε να παρακολουθήσει την εκτέλεση και των πέντε γιων του. Τα σώματά τους ρίχνονται στη θάλασσα και τα κεφάλια τους εκτίθενται στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Μαυρίκιος ήταν διακεκριμένος στρατηγός και διάδοχος του Τιβέριου νυμφευόμενος ταυτόχρονα την κόρη του αυτοκράτορα, Κωνσταντίνα. Ικανός ηγέτης και διπλωμάτης, αντελήφθη την ανάγκη για ειρήνη με τους Πέρσες λαμβάνοντας έτσι ως ανταμοιβή το μεγαλύτερο μέρος της περσικής Αρμενίας και το δυτικό τμήμα της Καυκάσιας Ιβηρίας, ολοκληρώνοντας έτσι επιτυχώς τον πόλεμο που μαινόταν από το 572. Ο Μαυρίκιος διεξήγαγε επιτυχείς αγώνες κατά των Αβάρων και Σλάβων στα δυτικά, αποκαθιστώντας έτσι τη βυζαντινή κυριαρχία στη Βαλκανική. Πραγματοποίησε διοικητικές μεταρρυθμίσεις, με βασική αυτήν της δημιουργίας των εξαρχάτων της Ιταλίας, με έδρα τη Ραβέννα, και της Αφρικής, με έδρα την Καρχηδόνα.

Ανεκτικός απέναντι στους Μονοφυσίτες, αν και Ορθόδοξος. Επί των ημερών του, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Ιωάννης, ο επονομαζόμενος Νηστευτής. Αυτός για πρώτη φορά στην ιστορία θα υιοθετήσει τον τίτλο "Οικουμενικός", γεγονός που θα πυροδοτήσει το μένος του Πάπα Γρηγορίου του Μεγάλου. Ο Ιωάννης όμως, υποστηριζόμενος από τον αυτοκράτορα, δεν υποχωρούσε μπροστά στις αντιδράσεις του Πάπα, με αποτέλεσμα η Εκκλησία να προχωρήσει ένα σημαντικό βήμα προς το Σχίσμα που έμελλε να οριστικοποιηθεί το 1054.

Ο Μαυρίκιος είναι επίσης γνωστός για τη συγγραφή ενός εξαιρετικού εγχειριδίου στρατιωτικής τακτικής, του "Στρατηγικού", που αποτέλεσε τη βάση της βυζαντινής στρατιωτικής μηχανής μέχρι και τον 11ο αιώνα.

Σε γενικές γραμμές ήταν από τους καλύτερους αυτοκράτορες, αφού αντιμετώπισε τις εξωτερικές απειλές, νοικοκύρεψε τα οικονομικά και έκανε μεταρρυθμίσεις. Οι αποφάσεις του δεν ήταν όμως πάντα δημοφιλείς. Έκανε μοιραία λάθη στο χειρισμό της εξέγερσης που του κόστισε το θρόνο και τη ζωή του, καθ’ ότι ο στρατός στη Θράκη στασίασε όταν για οικονομικούς λόγους διατάχθηκε να διαχειμάσει στη Δακία, βορείως του Δούναβη προκειμένου να εξοικονομήσει τα έξοδα της επιστροφής τους στην Κωνσταντινούπολη. Η εξέγερση έγινε υπό την ηγεσία ενός χαμηλόβαθμου αξιωματικού (εκατόνταρχου) ονόματι Φωκά. Ο Φωκάς βάδισε κατά της πρωτεύουσας, όπου κατάφερε να συλλάβει τον Μαυρίκιο και τα άρρενα τέκνα του και να τους θανατώσει και βέβαια εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και του άρπαξε το στέμμα.

Ο Μαυρίκιος ήταν ένας από τους τελευταίους αυτοκράτορες που η επικράτειά του είχε κάποια ομοιότητα με την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία των περασμένων αιώνων. Έτσι λοιπόν με το θάνατό του κλείνει η τελευταία περίοδος της κλασικής αρχαιότητας.