●Σαν σήμερα, στις 28 Νοεμβρίου του 1118, γεννήθηκε ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Μανουήλ Α’ ο Κομνηνός.

Ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός με τη σύζυγό του Μαρία της Αντιοχείας, σε μικρογραφία από χειρόγραφο του 1166, (σήμερα στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού) και ένθετο κάτω δεξιά χρυσό νόμισμα (μανουελάτο) του Μανουήλ Α' Κομνηνού, (Αθήνα, Νομισματικό Μουσείο).

Ο Μανουήλ ήταν γιος του Ιωάννη Β’ του Κομνηνού. Προτιμήθηκε από τον ετοιμοθάνατο πατέρα του αντί του μεγαλύτερου αδελφού του Ισαακίου. Ο Μανουήλ ήταν ευφυής, υπερκινητικός, πληθωρικός αλλά λίγο κυκλοθυμικός. Επιπλέον, πανύψηλος, δυνατός και θρυλικός πολεμιστής. Ένας από τους “μεγάλους”. Πολύ δραστήριος σε όλους τους τομείς. Έξοχος ηγέτης που δέσποζε στο Βυζάντιο και στην Ευρώπη. Απεκλήθη "Μέγας" και είχε τη φήμη του "πιο ευλογημένου αυτοκράτορα". Στον καιρό του, ήταν ο πιο ισχυρός άνθρωπος του κόσμου.

Συμμάχησε με το βασιλέα του Σταυροφορικού βασιλείου της Ιερουσαλήμ Βαλδουίνο. Παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Μαρία της Αντιοχείας η οποία θεωρούνταν η ομορφότερη γυναίκα της εποχής της.

Επίσης έκανε προσπάθειες για την επανένωση των εκκλησιών, χωρίς όμως αποτελέσματα.

Το 1147 επέτρεψε τη δίοδο από την επικράτειά του δυο στρατιών σταυροφόρων κάτω από τη στενή (και ενίοτε εχθρική) επίβλεψη του Βυζαντινού στρατού.

Το 1158 κυρίευσε την Κιλικία και την Αντιόχεια σε αντίποινα για τη λεηλασία της Κύπρου από τον Ρεϋνάλδο της Αντιόχειας, ενώ η ανακατάληψη της Νότιας Ιταλίας την ίδια χρονιά χάθηκε ξανά, μετά από ήττα στο Μπρίντιζι.

Το 1168 είχε προστριβές με την Ουγγαρία και προσάρτηση της Δαλματίας, ενώ μη μπορώντας να απαλλαγεί από τους Ενετούς, τους επέτρεψε να διατηρήσουν τις ναυτικές τους βάσεις.

Το αποκορύφωμα όμως ήταν όταν το 1176 υπέστη την οδυνηρή ήττα από τους Σελτζούκους Τούρκους στη Μάχη του Μυριοκέφαλου. Η μάχη αυτή απετέλεσε το σημαντικότερο γεγονός που διαδραματίσθηκε στη Μικρά Ασία από την εποχή της μάχης του Μαντζικέρτ (1071) και σημείωσε το τέλος κάθε βυζαντινού σχεδίου για την ανακατάληψη της Μικράς Ασίας. Η αυτοκρατορία υπέστη ισχυρό κτύπημα και σοβαρές απώλειες την στιγμή κατά την οποία βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής.

Ο Μανουήλ πέθανε άρρωστος αλλά και πολύ απογοητευμένος από την ήττα του στο Μυριοκέφαλον στις 24 Σεπτεμβρίου του 1180, ενώ λίγο πριν πεθάνει έγινε μοναχός και αφήνοντας τον ανήλικο γιό του Αλέξιο Β’ ως τυπικό διάδοχο.

Μετά τον θάνατο του Μανουήλ, η αυτοκρατορία βυθίζεται στην αναρχία και έκτοτε καθίσταται ανίκανη να οργανώσει οιαδήποτε τακτική εκστρατεία στην Ανατολή. Τελικά η ήττα αυτή σηματοδότησε το τέλος των Βυζαντινών προσπαθειών για την ανάκτηση του οροπεδίου της Ανατολίας.

Έτσι λοιπόν, μετά το θάνατο Μανουήλ το 1180, ο 11χρονος τότε γιος του, Αλέξιος Β΄ ο Κομνηνός, φόρεσε την πορφύρα αλλά η διακυβέρνηση έμεινε ουσιαστικά στα χέρια της μητέρας του Μαρίας της Αντιοχείας. Επειδή ήταν ανήλικος τον κηδεμόνευε η βασιλομήτωρ Μαρία, η οποία γρήγορα τον παραγκώνισε, αναθέτοντας την εξουσία στον εραστή της Αλέξιο Πρωτοσέβαστο, εξάδελφο του αυτοκράτορα Αλέξιου Β’.

Τότε φάνηκε δυναμικά στο προσκήνιο ο Ανδρόνικος Κομνηνός.

Στις 3 Μαΐου 1182 ο Ανδρόνικος εισήλθε θριαμβευτικά στην Κωνσταντινούπολη ως προστάτης του ανήλικου ανηψιού του, συνέλαβε τη βασιλομήτορα Μαρία, την οποία υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια και ανέθεσε τον στραγγαλισμό της στον σωματοφύλακά του Κωνσταντίνο Τρίψυχο.

Ο Ανδρόνικος στέφθηκε συναυτοκράτορας και στις 24 Σεπτεμβρίου του 1183 με διαταγή του δολοφονήθηκε ο 14χρονος αυτοκράτορας Αλέξιος Β' Κομνηνός, (τον στραγγάλισαν με τη χορδή ενός τόξου). Ο Ανδρόνικος αναγορεύθηκε σε αυτοκράτορα του Βυζαντίου ως Ανδρόνικος Α’ Κομνηνός και για να νομιμοποιήσει την εξουσία του δε δίστασε να παντρευτεί την μόλις 12 ετών χήρα του Αλέξιου Γαλλίδα πριγκίπισσα Άννα παρότι αυτός ήταν 65 ετών.