Ιουστίνος Α’

Χρυσό Τριτημόριον* του Ιουστίνου Α’.

-------------------

*Το Τριτημόριον ή τριξάς ήταν αρχικά χάλκινο νόμισμα, δηλαδή τριτημόριον ασσαρίου και μεταγενέστερα τριτημόριον χρυσού στην αυτοκρατορική Ρώμη. Φέρεται ότι ως χρυσό νόμισμα εμφανίστηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία περίπου το 380 επί αυτοκράτορα Θεοδόσιου Α'. Παρέμεινε ένα από τα κύρια χρυσά νομίσματα μέχρι την εποχή του Λέοντα Γ', αν και μετά το 740 συναντάται σπάνια. Η αξία του ως χρυσό νόμισμα ήταν το ένα τρίτο ενός Σόλιδου. Είχε μάζα 1/216 της ρωμαϊκής οκάς, δηλαδή περίπου 1,51 γρ. Συνέχισε να χρησιμοποιείται ως μονάδα νομίσματος για πολλούς αιώνες στα γερμανικά κράτη, στους Βησιγότθους, τους Λαγκομβάρδους και τους Αγγλοσάξονες.

Ο Ιουστίνος Α’ ή Φλάβιος Ιουστίνιος Αύγουστος ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 518 έως το 527. Ήταν ιδρυτής της Ιουστινιάνειας Δυναστείας, Θραξ στην καταγωγή. Γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 450.

Ανελίχθηκε μέσα από τους βαθμούς του Βυζαντινού στρατού για να γίνει αυτοκράτορας παρά τα 70 του χρόνια και το γεγονός πως ήταν αναλφάβητος. Η βασιλεία του είναι σημαντική για την ίδρυση της δυναστείας του Ιουστινιανού που περιελάμβανε τον εξέχοντα ανιψιό του, Ιουστινιανό Α’, και για την θέσπιση νόμων που μείωσαν την επιρροή της παλιάς ρωμαϊκής αριστοκρατίας.

Ο Ιουστίνος δέχτηκε το χρίσμα του διαδόχου από τον προηγούμενο αυτοκράτορα Αναστάσιο Α’, στου οποίου την φρουρά υπηρετούσε. Ορισμένες μάλιστα πηγές αναφέρουν ότι η επιλογή του είχε γίνει με βάση διάφορες προλήψεις του γηραιού Αναστάσιου. Ήταν ταπεινής καταγωγής από τη Θράκη. Παρά το ότι ήταν αμόρφωτος, ήταν άξιος και ικανός στρατιωτικός. Φαίνεται πώς ήταν επίσης αρκετά πονηρός και ευέλικτος στην πολιτική, και σίγουρα φιλόδοξος, όπως απέδειξε από τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα της ανάληψης της εξουσίας. Επί των ημερών του συντάχτηκαν νόμοι που περιόριζαν την επιρροή της παλαιάς τάξης των Βυζαντινών ευγενών.

Μαζί του είχε πάντα τον ανιψιό του Ιουστινιανό, ο οποίος αποτελούσε το βασικό του σύμβουλο. Υπό τις οδηγίες του ανιψιού του, επούλωσε το σχίσμα μεταξύ των Εκκλησιών της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, που είχε προκύψει με το αμοιβαίο ανάθεμα επί Αναστασίου.

Πέθανε την 1η Αυγούστου του 527 από καρκίνο, έχοντας ήδη ορίσει διάδοχο τον αγαπημένο του ανιψιό.