●11 Φεβρουαρίου: Οσιοτάτης βασιλίσσης Θεοδώρας (†11 Φεβρουαρίου 867).

Αριστερά: Φορητή εικόνα της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστης.

Δεξιά επάνω: Το σεπτό σκήνωμα της αγίας Θεοδώρας της Αυγούστης της αναστυλωσάσσης τις ιερές εικόνες όπου ευρίσκεται στον Μητροπολιτικό Ναό της Υ. Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης και Αγίου Βλασίου στην Κέρκυρα.

Δεξιά κάτω: Από την Ιερά Λιτάνευση του σεπτού σκηνώματος της Αγίας Θεοδώρας στην πόλη της Κέρκυρας.

Ἀπολυτίκιον: Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Δωρεῶν τῶν ἐνθέων οὖσα ἐπώνυμος, τὴν Ἐκκλησίαν φαιδρύνεις βασιλικαὶς δωρεαίς, ὡς θεόγλυπτος εἰκὼν θείας φρονήσεως, τῶν γὰρ Εἰκόνων τῶν σεπτῶν, τὴν τιμὴν ὡς σχετικήν, ἐτράνωσας Θεοδώρα, τῶν Βασιλίδων ἄκρατης, τῶν Ὀρθοδόξων ἐγκαλλώπισμα.

Η Θεοδώρα ήταν αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, σύζυγος του Θεόφιλου. Μετά τον θάνατο του εικονομάχου συζύγου της αναστήλωσε τις εικόνες και επέφερε οριστικό τέλος στην Εικονομαχία.

Η Αγία Θεοδώρα, η βασίλισσα, γεννήθηκε στην Έβεσσα της Παφλαγονίας, το 815, από ευσεβείς γονείς, τον δρουγγάριο Μαρίνο και την ενάρετη Θεοκτίστη που διακρινόταν για την ευλάβειά της και την προσήλωσή της στην ορθόδοξη πίστη. Η Αγία είχε τρεις άλλες αδελφές, τη Σοφία, της Μαρία και την Ειρήνη και δύο αδελφούς, τον Βάρδα και τον Πετρωνά. Το έτος 830 νυμφεύθηκε τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, ο οποίος ήταν εικονομάχος. Παρά το εικονομαχικό κλίμα που επικρατούσε, η Θεοδώρα εξακολουθούσε να τιμά τις ιερές εικόνες και να τις φυλάσσει κρυφά στα δώματά της. Η μητέρα της, Θεοκτίστη, εγκατέλειψε τα ανάκτορα και αποσύρθηκε σε γυναικεία μονή, την οποία η ίδια είχε ιδρύσει.

Το 842 ο Θεόφιλος πέθανε και η Αγία Θεοδώρα ανέλαβε την βασιλεία και την εποπτεία του ανήλικου υιού της Μιχαήλ, με συνεπιτρόπους τον αδελφό της Βάρδα, τον εκ του πατέρα της θείου της, που ήταν μάγιστρος και τον λογοθέτη Θεόκτιστο.

Η πρώτη ενέργειά της ήταν η απομάκρυνση του εικονομάχου Πατριάρχου Ιωάννου και η εκλογή του Αγίου Μεθοδίου.

Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο ζήτημα της λατρείας των εικόνων. Συγκρότησε και επικύρωσε τα πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας και στις 11 Φεβρουαρίου του 842, ημέρα Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, συγκεντρώθηκαν στην Αγιά Σοφιά Πατέρες, μοναχοί και κληρικοί και μ’ επικεφαλής την Αυτοκράτειρα Θεοδώρα και τον υιό της Μιχαήλ, τέλεσαν λιτανεία των Ιερών Εικόνων με θυμιατά, λαμπάδες και επανέφεραν στους ναούς τις ιερές Εικόνες. Η εκκλησία μας τιμά και εορτάζει αυτό το γεγονός κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή των Νηστειών, η οποία ονομάσθηκε Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Αλλά εκτός από το ζήτημα των εικόνων, την Αγία Θεοδώρα απασχόλησαν και άλλοι ποικίλοι εσωτερικοί και εξωτερικοί περισπασμοί, όπως οι επιδρομές των Αράβων στη Σικελία και Μικρά Ασία, οι επαναστάσεις των Σλάβων της Πελοποννήσου και των Παυλιανιτών της Μικράς Ασίας, οι εκστρατείες κατά των Αράβων της Κρήτης, της Συρίας και της Αιγύπτου, και οι περιπλοκές με τον ηγεμόνα των Βουλγάρων Βόγορι, τον οποίο οδήγησε στην Ορθοδοξία. Έτσι, εμπιστεύτηκε την ανατροφή του υιού της στον αδελφό της Βάρδα, ο οποίος, με σκοπό το δικό του συμφέρον, ενθάρρυνε και ενίσχυε κάθε ροπή του νεαρού βασιλέως προς την ακολασία. Η δολοφονία του λογοθέτου Νεοκτίστου κατέστησε τον αδελφό της Αγίας πανίσχυρο, ώστε να περιφρονεί και να απειλεί και την ίδια.

Αργότερα, ο ίδιος ο υιός της Αγίας, Μιχαήλ, και ο αδελφός της Βάρδας, συκοφάντησαν τη Θεοδώρα για κατάχρηση του αυτοκρατορικού ταμείου και διέταξαν τον εγκλεισμό της, μαζί με τις θυγατέρες της Άννα, Θέκλα, Αναστασία, Μαρία και Πουλχερία, στη Μονή Γαστριών, στην περιοχή των Υψομαθείων και την κουρά της ως μοναχής.

Έζησε εκεί έως την κοίμηση της (11 Φεβρουαρίου του 867), διαπρέποντας στο μοναχικό βίο και μετά την ανακομιδή το ιερό λείψανό της βρέθηκε άθικτο, ευωδίαζε μύρο και επιτελούσε πολλά θαύματα. Η εκκλησία μας την ανακήρυξε Αγία. Το σεπτό σκήνωμα, φυλασσόταν στον Ιερό Ναό της Αγίας Αναστάσεως στην Κωνσταντινούπολη και μεταφέρθηκε μαζί με το ιερό λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα, από τον Ιερέα Γρηγόριο Πολύευκτο το έτος 1456 στον Ι. Ναό του Ταξιάρχου Μιχαήλ. Με την καθιέρωση του Ναού της Υ. Θ. Σπηλαιωτίσσης και Αγίου Βλασίου ως Μητροπολιτικού της πόλης της Κέρκυρας, μεταφέρθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό το ιερό Λείψανο της αγίας Θεοδώρας της Αυγούστης. Στις 18 Ιανουαρίου του 1941 μόλις σταμάτησαν οι ανελέητοι βομβαρδισμοί των ιταλικών αεροπλάνων, οι Κερκυραίοι για την καλύτερη προστασία του το μετέφεραν, στο Ναό των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου στην Γαρίτσα, όπου διαφυλάχθηκε έως τις 18 Οκτωβρίου του 1942. Με ιερή λιτανεία μεταφέρθηκε ξανά αργότερα στον Μητροπολιτικό Ναό, όπου ευρίσκεται μέχρι και σήμερα.