●Σαν σήμερα 7 Φεβρουαρίου: •457: Ο Άγιος Λέων Α’ Μακέλλης ο Θραξ, ο και Μέγας επονομασθείς στέφεται αυτοκράτορας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. •780: Πέθανε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικήτας Α΄.

Προτομή του Λέοντα Α', η οποία ευρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου και ένθετο κάτω αριστερά σόλιδα με τη μορφή του.

●Ο Λέων Α’ διαδέχθηκε στον θρόνο του Βυζαντίου τον Μαρκιανό. Η ανάδειξή του στον αυτοκρατορικό θρόνο προελέχθη από την ίδια την Θεοτόκο δια θαύματος στον έως τότε άγνωστο και άσημο Λέοντα. Κατά την εμφάνισή της απεκάλυψε και το αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής, γνωστότερο σήμερα ως Μπαλουκλή, στο οποίο αργότερα ο Λέων, ως βασιλεύς πλέον, θα οικοδομήσει τον ομώνυμο Ιερό Ναό.

Η στέψη του Λέοντα Α’ έγινε από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ανατόλιο.

Το ευσεβέστατο του χαρακτήρα του, κατέστησαν τον Λέοντα τον θεματοφύλακα των μέχρι ήδη παραληφθέντων θεσπισμάτων της Ορθοδόξου Πίστεως και των αφορούντων τις αιρέσεις. Ουσιαστικά λείανε το έδαφος, ούτως ώστε να λάβουν ισχύ οι αποφάσεις της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνας, την οποία συνεκάλεσε ο προκάτοχός του Μαρκιανός. Υπήρξε η πέδη, η οποία αναχαίτισε το Μονοφυσιτισμό των αντιχαλκηδονίων και απετέλεσε τον παρεμποδισμό της ανάπτυξης των αιρέσεων της εποχής του, κυρίως του Αρειανισμού και του Νεστοριανισμού. Απαγόρευσε την απονομή δημοσίων αξιωμάτων στους αιρετικούς και κατ’ αυτόν τον τρόπο εδραίωσε το ορθό δόγμα. Συν τοις άλλοις απαγόρευσε το εμπόριο κατά τις Κυριακές. Τρόπον τινά καθιέρωσε την αργία της Κυριακής. Επωνομάσθη Μέγας αρκετά έτη μετά τον θάνατό του. Η ταπεινότητά του, η ευλάβειά του, η πολιτική του θέση στα θρησκευτικά ζητήματα και κυρίως στο ζήτημα των αιρέσεων, με την συνετή συνεργασία του μετά του Κωνσταντινουπόλεως Γενναδίου για την προάσπιση του Χριστιανικού δόγματος, υπήρξαν λόγοι για τους οποίους η Εκκλησία τον ανεκήρυξε Άγιο, όρισε δε η μνήμη του να εορτάζεται την 20ή Ιανουαρίου, για την οποία ασματική ακολουθία συνέγραψε ο Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας πατήρ Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης.

●Ο Νικήτας Α’ ήταν σλαβικής καταγωγής, ενώ πριν γίνει Πατριάρχης διετέλεσε ιερέας στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Ήταν εικονομάχος και επιβλήθηκε στον Πατριαρχικό Θρόνο από τον επίσης εικονομάχο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε' στις 16 Νοεμβρίου του 766 και παρέμεινε μέχρι το 780. Αν και ηπιότερος του προκατόχου του (Κωνσταντίνος Β’), έλαβε ενεργό μέρος στη καταδίωξη των εικονολατρών και έστεψε συμβασιλέα τον γιο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου τον Λέοντα. Κατά τα πρώτα χρόνια της πατριαρχείας του συνεχίστηκαν οι σκληροί διωγμοί εναντίον των εικονοφίλων, οι οποίοι τον χαρακτήριζαν απαίδευτο και άβουλο όργανο της πολιτικής του αυτοκράτορα. Η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος το 787 τον απεκήρυξε και τον αναθεμάτισε.