●12 Φεβρουαρίου: Μνήμη Αγίου Αντωνίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (†12 Φεβρουαρίου 901).

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Άγιος Αντώνιος Β’ ο Καυλέας και η σφραγίδα του.

Ο V. Laurent το 1965 στον δεύτερο τόμο του έργου του «Le corpus des sceaux de l’ empire byzantine», εξέδωσε ένα μεγάλο αριθμό σφραγίδων των πατριαρχών της Κωνσταντινούπολης. Μία από αυτές τις σφραγίδες ανήκει στον πατριάρχη Αντώνιο Β’, την οποία βλέπουμε δεξιά στη φωτογραφία.

Οι διαστάσεις της σφραγίδας είναι 36mm διάμετρος και το διάγραμμα της 26mm. Στην εμπρόσθια όψη της σφραγίδας (επάνω δεξιά στη φωτογραφία) παρίστανται η Παναγία όρθια με μια ελαφριά κλήση του δεξιού της ποδιού προς τα εμπρός, να κρατάει στο αριστερό της χέρι τον Χριστό. Η Παναγία απεικονίζεται να φοράει χιτώνα, μαφόριο διακοσμημένο με σταυρούς, και να πλαισιώνεται με φωτοστέφανο. Ο Χριστός απεικονίζεται με ελαφρώς εκτεταμένο το δεξί του χέρι να σχηματίζει ευλογία, να φοράει χιτώνα, ιμμάτιο και να πλαισιώνεται από φωτοστέφανο. Γύρω από τα πρόσωπα, στην μπροστινή όψη της σφραγίδας υπάρχει κυκλική επιγραφή που αναγράφει: +ΘΕΟΤΟΚΕ ΒΟΗΘΕΙ*. Στην πίσω όψη (κάτω δεξιά στη φωτογραφία) αναγράφεται σε πέντε σειρές:-+ΑΝΤΩΝΙΩ-ΑΡΧΙΕΠΙCΚΟ-ΠΩΚΩΝCΤΑΝ-ΤΙΝΟVΠΟΛΕΩC-ΝΕΑCΡΩΜΗC.

Ο Αντώνιος Β’ ο Καυλέας ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 893 ως το 901.

Γεννήθηκε το 829 και είχε φρυγική καταγωγή. Εκάρη μοναχός σε ηλικία 12 ετών και αναδείχθηκε «ανήρ όσιος, εστεμμένος με αρετές και ναός οίκτου». Αργότερα υποστήριξε τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Σοφό έναντι του Πατριάρχη Φωτίου, αλλά συνέβαλε και στην ειρήνευση της Εκκλησίας, εργαζόμενος για τη συμφιλίωση των οπαδών των Πατριαρχών Φωτίου και Ιγνατίου και έγινε περιλάλητος για την φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη του. Για τους λόγους αυτούς, μόλις πέθανε ο Πατριάρχης Στέφανος Α’, αδελφός του Λέοντα του Σοφού, ο τελευταίος τον προώθησε στον Οικουμενικό Θρόνο.

Έτσι το έτος 893 εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και εξακολούθησε να αυξάνει στην πνευματική προκοπή, την ευσέβεια και τη φιλαδελφία.

Ως Πατριάρχης, συνεκάλεσε Σύνοδο, την οποία παρακολούθησαν και απεσταλμένοι της Ρώμης, η οποία θεώρησε ότι το σχίσμα που προκλήθηκε από τον Φώτιο και τον Ιγνάτιο είχε λήξει, χωρίς όμως να καταδικαστεί κανείς εκ των πρωταγωνιστών του.

Ήταν άνθρωπος πράος και ευσεβής. Υποστήριξε τον μοναχισμό και θεμελίωσε (ή ανακαίνισε) τη Μονή Καυλέα, εξ ου και το προσωνύμιό του. Κοιμήθηκε με ειρήνη στις 12 Φεβρουαρίου του 901 και ετάφη στη Μονή αυτή. Η Σύναξή του ετελείτο στη μονή, στην οποία ανήκε ως μοναχός. Θεωρείται θαυματουργός. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 12 Φεβρουαρίου και από την Καθολική και από την Ορθόδοξη Εκκλησία.