Ο Θεοφύλακτος Λεκαπηνός αποτελεί μία από τις πλέον προβληματικές
φυσιογνωμίες της ιστορίας του επισκοπικού αξιώματος του θρόνου της
Κωνσταντινουπόλεως, που διετέλεσε οικουμενικός Πατριάρχης από τις 2 Φεβρουαρίου
του 933 μέχρι και το θάνατό του στις 27 Φεβρουαρίου 956. Ήταν ο νεώτερος γιος
του αυτοκράτορα Ρωμανού Α’ Λεκαπηνού. Ο πατέρας του σχεδίαζε από νωρίς να τον
εγκαταστήσει στον πατριαρχικό θρόνο γι’ αυτό τον είχε θέσει ως βοηθό του
Πατριάρχη Νικολάου Μυστικού. Μετά τον θάνατο του Νικολάου το 925 και δύο
σύντομες πατριαρχίες και αφού άφησε τον θρόνο κενό για 2 χρόνια τελικά στις 2
Φεβρουαρίου 933, μόλις 16 χρονών χειροτονήθηκε από παπικούς απεσταλμένους
Πατριάρχης. Κατά την μακρά, 23χρονη πατριαρχία του, υποστήριξε την πολιτική του
πατέρα του, υποτάσσοντας στην ουσία την Εκκλησία στην εξουσία του αυτοκράτορα.
Παρόλα αυτά σημαντικό γεγονός επί της πατριαρχίας είναι ότι άρχισε ο
εκχριστιανισμός των Ούγγρων.
Ο Θεοφύλακτος καθ' όλη τη διάρκεια της αρχιερατείας του αδιαφορούσε για
τα ιερατικά του καθήκοντα και συντηρούσε στάβλους με άλογα. Το μόνο πάθος του
ήταν η ιππασία και το κυνήγι. Τραυματίστηκε θανάσιμα από πτώση από άλογο και
πέθανε μετά από διετή νοσηλεία. Μαζί με τον ετεροθαλή, παράνομο και ευνούχο
αδελφό του Βασίλειο είναι οι μόνοι αρσενικοί απόγονοι του Ρωμανού Λεκαπηνού που
επιβίωσαν της πτώσης της οικογένειάς του το 945.
Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι εισήγαγε στην Αγιά Σοφιά σκηνική
ορχήστρα για να παρουσιαστούν δραματοποιημένες χριστιανικές σκηνές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου