●Ο Άγιος Αττικός γεννήθηκε στη Σεβάστεια της Αρμενίας, όπου και
εκπαιδεύτηκε. Όταν πήγε στην Κωνσταντινούπολη, έγινε κληρικός της εκεί
Αρχιεπισκοπής. Η μόρφωση του ήταν μέτρια, πολλή όμως ήταν η φιλοτιμία και ο
κόπος του στο να μελετά για να μπορεί να κηρύττει. Στη ζωή του ήταν ασκητικός
αλλά συγχρόνως και κοινωνικός τύπος.
Στην Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως διαδέχτηκε τον αποθανόντα κατά το
μήνα Οκτώβριο του 405, Αρσάκιο. Η εκλογή του έγινε στα τέλη του 405 ή αρχές του
406. Επί της πατριαρχείας του έγιναν το 415 τα εγκαίνια του (πυρποληθέντος το
404) ναού της Αγιά Σοφιάς ενώ το 421 βάπτισε την περίφημη Αθηναΐδα, κόρη του
Αθηναίου σοφιστή Λεοντίου, αφού τη μετονόμασε σε Ευδοκία και κατόπιν ευλόγησε
τους γάμους της με τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Β’. Υπήρξε μεγάλος ευεργέτης
των φτωχών. Εργάστηκε εναντίον των δεισιδαιμονιών. Με την μετριοπάθεια και την
αγαθότητά του κέρδισε πολλούς σχισματικούς και αιρετικούς. Το 422 έγραψε στα
Δίπτυχα της Εκκλησίας τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Τέλος ο Άγιος Αττικός, παρά
την μετριοπάθειά του, επέδειξε πολύ αυστηρή συμπεριφορά προς την αίρεση των
Μασσαλιανών, που διατηρούσαν μοναχικά συγκροτήματα στη Μικρά Ασία και τη Συρία,
και αυτοσεμνύνονταν ότι πραγματοποιούσαν την ηθική τελειότητα χωρίς να
χρειάζεται ο Νόμος. Έφθασαν και μέχρι του να περιφρονούν την εργασία και να
ζουν από ελεημοσύνες λέγοντας ότι έχουν συστηματικά αξιωθεί θείων οράσεων και
καταφρονούντες τα ιερά μυστήρια και τις παραδόσεις της Εκκλησίας.
Ο Αττικός προαισθάνθηκε το θάνατό του, ο οποίος συνέβη στις 10 Οκτωβρίου
του 425 και τον διεδέχθη ο Σισίνιος. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις
8 Ιανουαρίου.
●Ο Άγιος Κύρος ήταν μοναχός σε κάποιο μοναστήρι του Πόντου απέναντι της
Αμάστριδος. Εκεί τον συνάντησε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Β’, τον οποίο ο
Άγιος βεβαίωσε προφητικά ότι θα ανακτήσει τον θρόνο. Όταν αυτό συνέβη
πραγματικά ο αυτοκράτορας θυμήθηκε τους προφητικούς λόγους του Αγίου και τον
κάλεσε, το έτος 705, στην Κωνσταντινούπολη, για να αναλάβει τον Πατριαρχικό
θρόνο. Η πατριαρχεία του Αγίου Κύρου διήρκησε μέχρι το 711. Τα χρόνια εκείνα
τάραζαν την Εκκλησία και το Κράτος οι αιρέσεις του Μονοφυσιτισμού και του
Μονοθελητισμού, παρόλο που είχαν καταδικασθεί από την Δ’ και ΣΤ’ Οικουμενική
Σύνοδο. Οι οπαδοί των αιρέσεων αυτών ήταν πάρα πολλοί στη Συρία, την Αίγυπτο,
τη Μεσοποταμία, την Αρμενία, την Περσία, και βοήθησαν τους Άραβες στην
κατάκτηση των χωρών αυτών και την απόσπαση τους από το Βυζάντιο. Ενώ όμως η
ανάκτηση τους ήταν αδύνατη, υπήρχε μερίδα - κυρίως αιρετικών ανθρώπων, που
επέμενε ότι ήταν δυνατό να ανακτηθούν οι χώρες εκείνες, εάν το Βυζάντιο
καταργούσε τις δυσμενείς για Μονοφυσίτες και Μονοθελήτες αποφάσεις της Δ’ και
ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου. Πράγμα που δυστυχώς συνέβη από τον αυτοκράτορα
Φιλιππικό. Ο Πατριάρχης Κύρος αντιστάθηκε σθεναρά στη διαταγή του αυτοκράτορα,
με αποτέλεσμα αυτός να τον εκθρονήσει και να τον κλείσει στη Μονή της Χώρας.
Εκεί ο Κύρος πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, με ήσυχη τη συνείδηση ότι
περιφρόνησε την απειλή του ασεβούς αυτοκράτορα, δέχθηκε το διωγμό του και ήταν
έτοιμος να δεχθεί και το θάνατο. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται από
την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 8 Ιανουαρίου.
Η Σύναξη αυτού ετελείτο στη σεβάσμια μονή της Χώρας και στην Αγιά
Σοφιά, εάν συνέπιπτε η μνήμη του ημέρα Κυριακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου