●Σαν σήμερα, την 1η Δεκεμβρίου του 1083, γεννήθηκε η βυζαντινή πριγκίπισσα και ιστορικός Άννα Κομνηνή.

Αριστερά η Άννα Κομνηνή, δεξιά υπαγορεύουσα την "Αλεξιάδα" και στο κέντρο ψηφιδωτό με τη μορφή της.

Η Άννα Κομνηνή ήταν κόρη του Αυτοκράτορα Αλέξιου Α΄ Κομνηνού και της Ειρήνης Δούκαινας. Σε μικρή ηλικία αρραβωνιάστηκε με τον Κωνσταντίνο Δούκα, τον οποίο ο πατέρας της Αλέξιος είχε ανακηρύξει συν-αυτοκράτορα μέχρι τη στιγμή που ο Αλέξιος απέκτησε γιο και διάδοχο, τον Ιωάννη Β'. Ο γάμος του Κωνσταντίνου με την Άννα δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, καθώς ο Κωνσταντίνος πέθανε. Αργότερα, ο Αλέξιος θα παντρέψει την Άννα με τον Νικηφόρο Βρυέννιο, στον οποίο θα δώσει τον τίτλο του Καίσαρα.
Η μεγαλύτερη επιθυμία της Άννας ήταν να κατακτήσει το θρόνο της αυτοκρατορίας και για το λόγο αυτό, όταν ο πατέρας της πέθανε, προσπάθησε σε συνεργασία με τη μητέρα της Ειρήνη να οργανώσει συνομωσία εις βάρος του αδερφού της και νόμιμου διαδόχου Ιωάννη Β' Κομνηνού. Η Άννα θέλησε να προωθήσει στο θρόνο το σύζυγό της Νικηφόρο, αλλά ο ίδιος, μένοντας πιστός στον Ιωάννη, δεν δέχτηκε να συμμετάσχει στα σχέδια της φιλόδοξης συζύγου του.
Η αποτυχία της συνομωσίας θα οδηγήσει την Άννα μαζί με τη μητέρα της σε απομόνωση, στην Ιερά μονή της Κεχαριτωμένης στην Κωνσταντινούπολη, όπου η Άννα θα αξιοποιήσει τις γνώσεις της για να συγγράψει την ιστορία του πατέρα της. Η «Αλεξιάδα» (15 βιβλία), το ιστορικό αυτό έργο της Άννας Κομνηνής, αποτελεί μια σημαντική πηγή πληροφοριών για τα χρόνια της διακυβέρνησης του Αλέξιου Α΄ και συνάμα ένα εξαιρετικό λογοτέχνημα, μιας και η Άννα είχε βαθιά καλλιέργεια και, όπως φαίνεται, σημαντικές συγγραφικές ικανότητες.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης είχε αφιερώσει στην Άννα Κομνηνή το ομώνυμο ποίημα, δημοσιευμένο το 1920, το οποίο και παραθέτουμε:

Εις ίλιγγον είν’ η ψυχή της.
«Και ρείθροις δακρύων», μας λέγει,
«περιτέγγω τους οφθαλμούς.....
Φευ των κυμάτων» της ζωής της,
«φευ των επαναστάσεων».
Την καίει η οδύνη «μέχρις οστέων και μυελών
και μερισμού ψυχής».

Όμως η αλήθεια μοιάζει που μια λύπη μόνην
καιρίαν εγνώρισεν η φίλαρχη γυναίκα˙
έναν καϋμό βαθύ μονάχα είχε
(κι ας μην τ’ ομολογεί) η αγέρωχη αυτή Γραικιά,
που δεν κατάφερε, μ’ όλην την δεξιότητά της,
την Βασιλείαν ν’ αποκτήσει˙ μα την πήρε
σχεδόν μέσ’ απ’ τα χέρια της ο προπετής Ιωάννης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου