●Σαν σήμερα, στις 15 Δεκεμβρίου του 533, ο Βυζαντινός στρατηγός Βελισσάριος, νικά στο Τρικάμαρο, τους Βανδάλους του βασιλιά Γελίμερου.

Ο Βελισάριος πιθανολογείται να είναι αυτός ο γενειοφόρος άνδρας στα δεξιά του Ιουστινιανού Α', (αριστερά όπως βλέπουμε τη φωτογραφία), όπως απεικονίζεται στο ψηφιδωτό του Ναού του Αγίου Βιταλίου στη Ραβέννα.

Ένθετο: Αργυρό νόμισμα του Γελίμερου (50 δηνάρια).

Ο Βελισάριος, κατά τη διάρκεια των εβδομάδων που ακολούθησαν από τη μάχη στο Δέκιμο είχε φροντίσει να ενισχύσει την οχύρωση και την άμυνα της Καρχηδόνας. Με την καθοδήγηση στρατιωτικών μηχανικών επισκεύασε τα τείχη της πόλης, τα οποία οι Βάνδαλοι είχαν επί δεκαετίες αφήσει ανεπισκεύαστα. Δεν επιθυμούσε, ωστόσο, να αντιμετωπίσει μια πολιορκία της πρωτεύουσας από τους Βανδάλους, τη στιγμή μάλιστα που δεν ήταν βέβαιος για την αξιοπιστία των Ούννων και των άλλων βαρβάρων μισθοφόρων οι οποίοι βρίσκονταν υπό τις διαταγές του. Γνώριζε πολύ καλά ότι τους είχαν πλησιάσει οι πράκτορες του Γελίμερου και για τον λόγο αυτό δεν ήθελε να διακινδυνεύσει μια παρατεταμένη πολιορκία, κατά την οποία οι μισθοφόροι του ήταν πιθανό να αυτομολούσαν προς τον εχθρό, αλλά επεδίωξε μια γρήγορη και τελειωτική αναμέτρηση με τους Βανδάλους έξω από τα τείχη της πόλης. Έτσι διέταξε τα στρατεύματά του να βγουν από την Καρχηδόνα και ετοιμάσθηκε να αντιμετωπίσει τον στρατό του Γελίμερου στο Τρικάμαρο, που βρισκόταν 30 χιλιόμετρα περίπου δυτικά της πρωτεύουσας.

Τα αντίπαλα στρατεύματα συναντήθηκαν στις 15 Δεκεμβρίου του 533, δίδοντας έξι μήνες μετά την έναρξη της εκστρατείας, την τελειωτική μάχη, η οποία έκρινε και την τύχη του πολέμου. Οι Βυζαντινοί, που ήταν καλύτερα εκπαιδευμένοι και είχαν εμπειρότερους αξιωματικούς, πήραν αμέσως την πρωτοβουλία των κινήσεων και επιτέθηκαν τρεις φορές με το ιππικό τους εναντίον των Βανδάλων. Στην τρίτη επίθεση έπεσε νεκρός ο Τζάζων, μπροστά στα μάτια του αδελφού του Γελίμερου. Για άλλη μια φορά ο ευσυγκίνητος Γελίμερος δίστασε και οι στρατιώτες του, βλέποντας την αναποφασιστικότητά του, άρχισαν να υποχωρούν. Μόνον τότε οι Ούννοι ιππείς (Μασσαγέτες), οι οποίοι (όπως υποπτευόταν ο Βελισάριος) περίμεναν να δουν προς ποια πλευρά θα έκλινε η νίκη, αποφάσισαν να λάβουν μέρος στη συμπλοκή. Σπιρουνίζοντας τα άλογά τους εφόρμησαν εναντίον των Βανδάλων και πολύ γρήγορα τους έτρεψαν σε άτακτη φυγή. Η νίκη των Βυζαντινών ήταν συντριπτική. Ολόκληρος σχεδόν ο Βανοαλικός Στρατός έπεσε στο πεδίον της μάχης ή αιχμαλωτίσθηκε και το στρατόπεδό του λεηλατήθηκε.

Πλήθος αιχμαλώτων και πλούσια λάφυρα περιήλθαν στην κατοχή των νικητών. Ο Γελίμερος διέφυγε κακήν κακώς προς τα δυσπρόσιτα ορεινά της Νουμιδίας, ακολουθούμενος από λίγα μέλη της συνοδείας του, (παραδόθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα, αφού έλαβε εγγυήσεις από τον Βελισάριο για τη ζωή του).

Ο Βελισάριος ύστερα από την περιφανή νίκη του προήλασε μέχρι την πόλη του Ιππορέγιου (Ιππώνα), που του άνοιξε τις πύλες της, και δήμευσε τους βασιλικούς θησαυρούς οι οποίοι βρίσκονταν εκεί. Ύστερα παίρνοντας μαζί του ένα πλήθος από Βανδάλους αιχμαλώτους και με άμαξες καταφορτωμένες με πλούσια λάφυρα επέστρεψε στην Καρχηδόνα.