●Σαν σήμερα, 25 Δεκεμβρίου του 820, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων Ε΄ ο Αρμένιος, δολοφονείται από τα χέρια συνωμοτών, τους οποίους είχε οργανώσει ο επίσης αυτοκράτορας, Μιχαήλ Β΄ ο Τραυλός, ή Ψελλός. ●Στις 25 Δεκεμβρίου 1250, γεννήθηκε ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιωάννης Δ΄ Λάσκαρης (γιος του αυτοκράτορα της Νίκαιας, Θεόδωρου Β΄ Λάσκαρη). ●Επίσης ο Ιωάννης Δ΄ Λάσκαρης στις 25 Δεκεμβρίου του 1261, στην επέτειο των ενδέκατων γενεθλίων του, καθαιρείται και τυφλώνεται με διαταγή του συν-αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου.

Αριστερά: Σόλλιδος με τη μορφή του Λέοντα του Ε΄ του Αρμένιου.

Δεξιά: Πορτραίτο του αυτοκράτορα Ιωάννη Δ' από χειρόγραφο του 15ου αιώνα.

Η δολοφονία του αρμενικής καταγωγής αυτοκράτορα του Βυζαντίου Λέοντος Ε’ υπήρξε αποτέλεσμα της τυφλής σύγκρουσης στην οποία είχε οδηγήσει η εικονομαχία. Σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα μίσους και αδιαλλαξίας ο Λέων απομάκρυνε τον εικονολάτρη Πατριάρχη Νικηφόρο και τον αντικατέστησε με τον Θεόδοτο Κασσιτερά, που διέταξε την απομάκρυνση των εικόνων από τις εκκλησίες. Οι επίσκοποι που διαφωνούσαν εξορίζονταν και αφορίζονταν.

Μεγάλα τμήματα του στρατεύματος αντέδρασαν. Επικεφαλής των αντιφρονούντων τέθηκε ο παλιός σύντροφος του Λέοντος, στρατηγός Μιχαήλ, από το Αμόριο της Φρυγίας.

Ο Μιχαήλ συνελήφθη και φυλακίστηκε στο παλάτι, όπου δρούσαν συστηματικά πολλοί συνωμότες. Τη νύκτα των Χριστουγέννων του 820, μεταμφιεσμένοι σε μοναχούς, μπήκαν κρυφά στο εκκλησάκι του Αγίου Στεφάνου, στα ανάκτορα, όπου έψελνε ο αυτοκράτορας. Χίμηξαν επάνω του με σπαθιά και μαχαίρια. Εκείνος αμύνθηκε με ένα μεγάλο σταυρό. Όμως οι δολοφόνοι ήταν πολλοί και τον σκότωσαν. Αμέσως απελευθέρωσαν τον Μιχαήλ και τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα.

Η οικογένεια του Λέοντος εξορίστηκε στην Πρώτη των Πριγκιποννήσων, όπου παίχτηκε και η τελευταία πράξη του δράματος: Όπως έγινε και με τα παιδιά του προκατόχου του Μιχαήλ Α', οι τέσσερις γιοί του Λέοντα, μεταξύ αυτών και ο πρώην συν-αυτοκράτορας Συμβάτιος, ευνουχίστηκαν για να μη μπορέσουν να διεκδικήσουν, μελλοντικά, το θρόνο (το νεότερο από αυτά πέθανε από το τραύμα). Όλη η οικογένεια, συμπεριλαμβανόμενης της δεύτερης γυναίκας του Λέοντα, Θεοδοσίας, κλείστηκε σε μοναστήρια των νησιών Πρώτη και Χάλκη.

Κρίνοντας τον Λέοντα, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η βασιλεία του χαρακτηρίστηκε από σημαντικές επιτυχίες, σε μια πολύ δύσκολη εποχή για την αυτοκρατορία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τις ικανότητές του στη διαχείριση των υποθέσεων του κράτους παραδέχτηκαν ακόμη και άσπονδοι εχθροί του όπως ο πατριάρχης Νικηφόρος: "ει και αλάστορα, αλλ' ουν επιμελητήν των κοινών η πόλις άνδρα απώλεσεν" (Ήταν καταστροφέας (εννοεί της Εκκλησίας), αλλά όμως το κράτος έχασε ένα άξιο κυβερνήτη).

Ανήμερα Χριστούγεννα ήταν και το 1261, όταν κατά διαταγή του αυτοκράτορος Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου, σφετεριστή του Θρόνου, τυφλώθηκε ο Ιωάννης Δ’ Λάσκαρης, γιος και νόμιμος διάδοχος του Θεόδωρου Β’ Λάσκαρη. Ο Άγιος και αυτοκράτωρ Θεόδωρος Λάσκαρης υπήρξε αυτοκράτορας στη Νίκαια, καθώς η Κωνσταντινούπολη από το 1204 είχε πέσει στα χέρια των Φράγκων της Δ’ Σταυροφορίας. Πέθανε όταν ο γιος του ήταν μόλις 8 ετών. Την επιμέλεια του Ιωάννη ανέλαβε ο στρατηγός Μιχαήλ Παλαιολόγος, που παραγκωνίζοντας το παιδί, στέφθηκε ο ίδιος αυτοκράτορας, το 1260. Τον επόμενο χρόνο ο καίσαρας Στρατηγόπουλος απελευθέρωσε την Κωνσταντινούπολη. Η στέψη του Μιχαήλ επαναλήφθηκε, αυτή τη φορά στην Αγιά Σοφιά.